Opleiding
Morrison ging naar de filmacademie in Los Angeles,
Californië, en leerde daar Ray Manzarek kennen, met wie hij
The Doors oprichtte. Deze naam was ontleend aan de titel 'The Doors of
Perception' van een boek van Aldous Huxley, die op zijn beurt de frase
had ontleend aan een gedicht van William Blake.
Morrison was voor veel jongeren in die dagen een idool. Hij leefde zeer
intens en gebruikte verschillende en vele soorten verslavende
genotsmiddelen. Zijn enorme drankgebruik was exemplarisch. Hij was
gefascineerd door literatuur, las enorm veel en was fanatiek bezig met
het maken van poëzie. Zijn muziek toont invloeden van jazz en
blues en zijn teksten waren vaak zeer filosofisch en dichterlijk van
aard. Van Morrison is een aantal dichtbundels uitgegeven, zoals "The
Lords & The New Creatures", "Wilderness" en "The American
Night". |
Artistieke carrière
Morrison zag muziek als vehikel voor zijn
poëzie en
met zijn sterke theatrale persoonlijkheid en zijn beeldende gedichten
werden concerten van The Doors complete seanes,
waarbij Morrison op geniale wijze direct contact met het publiek wist
te leggen. Niet zelden echter, strooide zijn drankgebruik bij optredens
roet in het eten.
Tijdens zijn vele kroegentochten draaide hij er zijn hand niet voor om
bij andere groepen op het podium te springen om mee te zingen en zijn
eigen poëzie voor te dragen. Hij was een liefhebber van Canned
Heat en net als zanger Bob Hite
deelde hij met hem zijn liefde voor en kennis van de blues. Morrison
was ook een bewonderaar van Brian Jones, het gezicht van de Rolling
Stones, en hij was enorm onder de indruk toen deze onder merkwaardige
omstandigheden in 1969 dood werd aangetroffen.
Zijn carrière (en dus ook die van The Doors)
werd
onder andere ernstig bemoeilijkt door een voorval tijdens een concert
in Miami in 1969, waar hij zijn penis aan het publiek zou hebben
getoond. Vele ooggetuigen verklaarden later echter dat hij slechts zijn
rits open deed. Uiteindelijk werden vier aanklachten tegen hem
uitgevaardigd. Hij werd schuldig bevonden aan obsceen gedrag. De
veroordeling zou Morrison niet in zijn koude kleren gaan zitten. Op
diverse momenten en tijdstippen gaf Morrison aan genoeg te hebben van
het bandleven en verder wilde als dichter en filmer/acteur.
De reputatie van The Doors, afgemeten tegen de heersende
conservatieve moraal, werd door de uitspraak ernstig geschaad. Dit
leidde er toe dat optreden in bepaalde delen van Amerika onmogelijk
wordt en de band weinig activiteiten kon ontplooien. Wellicht is dit
een van de redenen voor de oorzaak van de afwezigheid van The Doors op
belangrijke festivals als Monterey Pop Festival en Woodstock.
Een andere oorzaak zou ook kunnen zijn dat Morrison het slachtoffer
werd van een wraakzuchtige Lou Adler, platenbaas bij Dunhill Records in
Los Angeles, toen deze een paar jaar eerder in 1965 gebruikt werden
door hun eerste demo-EP op denigrerende wijze beluisterde en Morrison,
in zijn hoedanigheid als onbekende en beginnende artiest, Adler op niet
mis te verstane wijze te kennen gaf lak te hebben aan zijn oordeel over
hun muziek. Vaak is geopperd dat The Doors als zondebokconservatieve
elementen in de Verenigde Staten die een bedreiging zagen in de
hippiebeweging. Mede vanuit de hippiebeweging kwam de sterke
Vredesbeweging onder jongeren op. Amerika bevond zich op dat moment al
een paar jaar in een steeds verder escalerende Vietnamoorlog, die een
enorme morele verdeeldheid bij de Amerikaanse bevolking veroorzaakte.
Typerend is dat Morrisons vader een hoge rang bij de Amerikaanse marine
bekleedde en direct betrokken was bij de oorlog in Vietnam. Een bekend
nummer van Morrison is The Unknown Soldier, dat een
sterk antimilitaristische toonzetting heeft. De muziek van The Doors
was zeer populair bij zowel hippies als soldaten, die in Vietnam moeten
vechten.
Morrison besloot al op vrij jonge leeftijd zich definitief van zijn
ouders af te keren. Tegen de pers zou hij verklaren dat zijn ouders
dood zijn. Zijn vader stelt echter dat Morrison dit verklaarde om zijn
familie te beschermen tegen te veel aandacht.
Morrisons drankgebruik nam dramatisch toe. Dit is goed
te
horen op het album L.A. Woman uit 1971, waar zijn stem rauwer en
doorleefder is dan de krachtige, sonore stem op bijvoorbeeld het
debuutalbum The Doors.
|
Verhuizing naar Parijs
In maart van 1971 verhuisde hij naar Parijs om zich te
concentreren op zijn schrijven en om verdere juridische problemen te
voorkomen. In kringen rondom Morrison ging het gerucht dat de regering-Nixon hem gevangen wil
zetten als voorbeeld om "subversief" verzet tegen de Vietnamoorlog te
bestraffen.
De overige drie Doors hadden toen trouwens al besloten dat ze zonder
Morrison de band wilden voortzetten.
In Parijs leefde hij onder zijn doopnaam James
Douglas en kon hij tamelijk anoniem over straat. Dit beviel
hem heel goed, in tegenstelling tot zijn verblijf in Amerika. Hij
schreef veel (al wordt ook wel beweerd dat Morrison juist zwaar te
lijden had een zogenaamd writer's block), en ondanks het feit dat hij
de Franse taal niet goed machtig was, bezocht hij veel toneel en was op
veel filmsets van diverse beroemde Franse filmers aanwezig.
|
